W jaki sposób polska firma może wejść na bangladeski rynek?

Polskie firmy mogą pojawić się na lokalnym bangladeskim rynku poprzez:

  • eksport bezpośredni,
  • założenie filii lub
  • wyznaczenie dystrybutora.

W przypadku pierwszej z opcji, firma musi posiadać dobrze umocowanego lokalnego agenta, który będzie w stanie przejść przez ścieżkę miejscowej biurokracji. Wybór właściwego partnera jest podstawą sukcesu. Agenci mogą również uczestniczyć w imieniu reprezentowanych przez siebie spółek zagranicznych w publicznych przetargach. Wykonawcy większości głównych publicznych projektów inwestycyjnych wybierani są bowiem w drodze przetargów, które dopuszczają udział zagranicznych dostawców.  Ogłoszenia o przetargach publikowane są na stronie Central Procurement Technical Unit.

Głównymi, publicznymi nabywcami dóbr i usług w drodze przetargów są:

Kolejnym rozwiązaniem jest wyznaczenie dystrybutora. W tym  przypadku należy mieć na uwadze jego wyłączne prawo do dystrybucji oferowanych przez firmę wyrobów. Natomiast bezpośrednia sprzedaż przez Internet  jest mocno ograniczona z uwagi na niski stopień cyfryzacji kraju.

Bezpośrednie inwestycje zagraniczne przyczyniły się do uprzemysłowienia państwa, stąd też władze Bangladeszu przywiązują do nich szczególną uwagę. Działalność gospodarcza może być prowadzona poprzez spółki założone na miejscu, bądź też za granicą – w przypadku tych drugich, wymagana jest jednakże rejestracja w krajowym rejestrze spółek. Odpowiednikiem Polskiej Agencji Informacji i Inwestycji Zagranicznych pozostaje The Bangladesh Board of Investment, na której stronie można odnaleźć wszelkie informacje dot. lokowania biznesu, w tym również prowadzenia działalności gospodarczej w jednej z ośmiu specjalnych strefach przeznaczonej na eksport produkcji – Export Processing Zones.

Zachęty dla zagranicznych inwestorów polegają głównie na:

  • ulgach podatkowych – 5-cio lub 7-mio letnie zwolnienia podatkowe; dla projektów inwestycyjnych w zakresie dostaw elektryczności przedmiotowe zwolnienie wynosi nawet do 15 lat,
  • zwolnieniach celnych – import skorców na rzecz przeznaczonej na eksport produkcji odbywa się bezcłowo; import sprzętu/ wyposażenia zakładu produkcyjnego obywa się na zasadach preferencji,
  • ulgach w zakresie CIT – zwolnienia z tytułu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Bangladeszem,
  • ułatwieniach w zakresie transferu zysków/ dochodów – brak utrudnień w zakresie transferu (nawet 100 %) zysków za granicę,
  • ułatwieniach w zakresie prawa własności – możliwość pełnej zagranicznej własności spółki, brak wymogu lokalnego partnera.

Zgodnie z zarządzeniem (Import Policy Order) miejscowego Ministerstwa Handlu (the Ministry of Commerce), działający na rynku importerzy klasyfikowani są bądź jako podmioty państwowe, bądź prywatne. Przykład Import Policy Order za lata 2012 – 2015 oraz 2015 – 2018. Wg informacji znalezionych na stronie export.gov poprzedni Policy Order (tj. z 2012 r.) obowiązywał aż do wdrożenia nowego z 2015 r. Nie wykluczone, że ostatni również będzie obowiązywał do wdrożenia kolejnego.

Wszystkie podmioty prywatne (za wyjątkiem firm działających w export processing zones), przed rozpoczęciem operacji importowych, muszą uzyskać Świadectwo Rejestracji Importowej (import Registarion Certificate – IRC), które uzyskuje się poprzez rejestrację w Biurze Głównego Kontrolera Importu i Eksportu (Office of the Chief Controller of Imports and Exports), który podlega Ministerstwu Handlu. IRC jest ważne rok od wystawienia, dlatego też musi być systematycznie odnawiane. Czas oczekiwania na świadectwo wynosi zaledwie dwa dni, a jego koszt uzależniony jest od wielkości antycypowanego rocznego importu (od 1.800,00 BDT do 23.000,00 BDT), wznowienie certyfikatu również pociąga za sobą koszta (od 1.700,00 BDT do 17.000,00 BDT). Oprócz IRC, wszyscy importerzy muszą posiadać Numer Identyfikacji Podatkowej (Tax Identification Number – TIN), który uzyskuje się w National Board of Revenue.

Ponadto, wszystkie osoby fizyczne oraz prawne, zaangażowane w działalność handlową w Bangladeszu, muszą być zrzeszone co najmniej w jednej z należących do Federacji Izb Handlowo-Przemysłowych Bangladeszu (the Federation of Bangladesh Chambers of Commerce and Industry, FBCCI).

Dodatkowo, wszystkie firmy muszą być zarejestrowane w Rejestrze Spółek Akcyjnych i Przedsiębiorstw (the Register of Joint Stock Companies and Firms, RJSC).

Zagraniczne spółki mogą przybierać formę spółek osobowych, jak i kapitałowych (sp z o.o. lub S.A.). Aby utworzyć spółkę akcyjną, potrzebnych jest co najmniej siedmiu akcjonariuszy, natomiast spółki z o.o. wymagają od min. dwóch do max. pięćdziesięciu udziałowców.

Istnieje również możliwość otwarcia własnego przedstawicielstwa, również w formie joint venture z firmą bengalską. W tym przypadku, należy złożyć odpowiedni wniosek do the Board of Investment.

na podstawie informacji z 2014 roku opracowanych przez Wydział Promocji Handlu I Inwestycji Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w New Delhi

Izba zaznacza, że dane widniejące na stronie mają charakter informacyjny i wymagają odrębnej weryfikacji we własnym zakresie.